Pamiętaj !

Żłobek jest miejscem przyjaznym dziecku , lecz Twoje  dziecko przecież o tym nie wie, do tej pory przebywało tylko wśród najbliższych, znanych sobie osób i nie rozstawało się z Tobą na długo. Dlatego ma prawo wyrażać gniew, strach,  sprzeciw i niezadowolenie – w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował. Jeśli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już „ z górki”. 

Zapamiętaj , czego rodzice robić nie powinni:

• Straszyć dziecko żłobkiem ( „ Poczekaj no, już pani w żłobku nauczy cię porządku ! „)
• Zaglądać po pożegnaniu do sali, by sprawdzić czy dziecko się bawi. Jeśli nasza pociecha to zauważy, resztę dnia spędzi przy drzwiach, bo skoro mama zajrzała raz, to może jeszcze raz zajrzy.
• Dzwonić do żłobka z pytaniem, jak sobie radzi nasza pociecha. Zwykle jest tak, że rodzice niepokoją się dużo bardziej niż ich dzieci. Dziecko po 10- 15 minutach rozgląda się wokoło i zaczyna się bawić, za to mama  bardzo zdenerwowana dzwoni kilkakrotnie do żłobka, by się upewnić, jakie jest samopoczucie jej dziecka. Każdy telefon to konieczność wyjścia z sali wychowawczyni, a więc dodatkowe zachwianie i tak już mocno nadszarpniętego poczucia bezpieczeństwa.
• Poddawać się. Jeśli rodzice wzruszeni łzami bądź zdenerwowani tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko „ jeszcze tylko dzisiaj ”w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia, że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.